Dorastanie jako start w samodzielne życie osobiste i społeczne jest okresem przejściowym między dzieciństwem a dorosłością. Można odnaleźć wiele zaskakujących opisów przekształceń całej struktury życia młodego człowieka, jakie dokonują się podczas okresu dorastania. Są to między innymi: zaburzenia równowagi psychicznej, zmiany w zakresie systemu ideałów i wartości, procesu kształtowania się własnej tożsamości oraz zmiany struktury relacji z rodzicami i otoczeniem.
Obecność niezrozumiałych i nie dających się ze sobą pogodzić sprzeczności w życiu psychicznym młodego człowieka jest charakterystyczna dla tego okresu rozwojowego. Poszukiwanie własnej tożsamości w okresie dorastania związane może być z narastającymi w tym wieku problemami psychicznymi, dlatego też często odbywa się ono chaotycznie, metodą prób i błędów, nie zawsze w sposób uświadomiony.
Jest to czas, w którym młody człowiek poszukuje wyjścia z chaosu przeżyć i działań, zastanawia się nad sensem własnego istnienia i istnienia człowieka w ogóle. Jest to okres nasilonych konfliktów z rodzicami, czas wewnętrznego rozdarcia. Proces ciągłych zmian i przeobrażeń, które następują na poziomie fizjologicznym, którego efektem jest osiągnięcie dojrzałości seksualnej oraz zakończenie rozwoju fizycznego. Następują one również w sferze psychicznej, w obrazie własnej osoby i postrzegania rzeczywistości. Proces ten często wymaga wsparcia ze strony wykwalifikowanych psychoterapeutów.
- zaburzenia rozwoju emocjonalnego i społecznego (agresja, impulsywność, wycofanie i nieśmiałość, niecierpliwość, nadpobudliwość, wewnętrzny niepokój,
- duża chwiejność emocjonalna, częsta zmienność nastroju, zaniżone poczucie własnej wartości),
- zaburzenia zachowania (antyspołeczne i agresywne),
- poczucie rutyny i nudy,
- trudności związane z sytuacją rodzinną, np. rozwód rodziców, zmiana miejsca zamieszkania, choroba, pierwsze, czasami trudne, przeżycia miłości i zawodu,
- depresje,
- moczenie nocne,
- zaburzenia nerwicowe,
- obniżony nastrój i negatywizm,
- myśli i próby samobójcze,
- zburzenia psychosomatyczne,
- natręctwa,
- zaburzenia jedzenia,
- uzależnienia (np. od komputera),
- trudności w nauce (lęki szkolne, strach przed oceną, problemy z koncentracją).
Formę psychoterapii oraz jej odpowiednie techniki dostosowuje się do indywidualnych potrzeb w zależności od problematyki i możliwości pacjenta.
O formie psychoterapii czy podjęciu dalszego kontaktu psychoterapeutycznego decyduje się po kilku (3 – 4) wstępnych konsultacjach diagnostycznych.